Miesiąc: lipiec 2013

Pies, kot i kasza, czyli co wtedy jedli?

Posted on      by     

Od kilku dni tkwię, jak co roku zresztą, w temacie powstańczym. To już jutro o godzinie 17-tej w całej Warszawie zawyją syreny, a ja pomyślę, że 69 lat temu mój szesnastoletni wówczas stryj zbiegł po schodach bloku Morszyńska 5, by nigdy nie wrócić do domu….

Czytaj dalej… Pies, kot i kasza, czyli co wtedy jedli?

Stałe-niestałe

Posted on      by     

W PRL wiele rzeczy było niezmiennych. Na przykład cena chleba. Pamiętam, że latami kosztował cztery złote, więc kiedy na podwórku bawiliśmy się np. w chowanego i ktoś miał złotówkę, to biegł po ćwiartkę chleba, którą zżerali wszyscy. Stałe były też adresy sklepów i knajp. Na…

Czytaj dalej… Stałe-niestałe

Na co wydać miliony?

Posted on      by     

Pojechaliśmy wczoraj z Ulubionym do Nowego Dworu Mazowieckiego, a co za tym idzie do Twierdzy Modlińskiej. Ulubiony był tam pierwszy raz w życiu, ja któryś tam. Do Twierdzy mam wielki sentyment. Mój dziadek Bronisław Piekarski był inżynierem budowy wodociągów i kanalizacji i kanalizował zarówno Nowy…

Czytaj dalej… Na co wydać miliony?

Tragedia to product placement

Posted on      by     

Nie tak dawno pisałam o tym, że nie wiem gdzie się podziało nasze współczucie i wrażliwość. Niestety nie chcę się z tego pytania i smutnego stwierdzenia, że gdzieś owo współczucie i wrażliwość zniknęły, wycofać. Chcę niestety coś dodać. Oto kilka dni temu media obiegła wiadomość…

Czytaj dalej… Tragedia to product placement

O trudna mowo polska

Posted on      by     

Miałam jakieś dziewięć lat, gdy w pobliskim spożywczaku zwróciłam sprzedawczyni uwagę, że słowo „herbata” pisze się przez samo „h”, a przymiotnik „chińska” przez „ch”, a nie odwrotnie. W odpowiedzi usłyszałam „spierdalaj” i dostałam klapsa. Cóż… w PRL dorosły mógł bezkarnie dać dziecku klapsa, by uczyć…

Czytaj dalej… O trudna mowo polska

A może on w słusznej sprawie?

Posted on      by     

Był taki stary kawał rysunkowy: facet biegł za kobietą z siekierą. Drugi chciał ruszyć niewieście na pomoc, ale powstrzymała go jego własna żona mówiąc: „Poczekaj! Może on w słusznej sprawie?” Miałam wczoraj taki dylemat. Wracałam tramwajem do domu. Wyjątkowo więcej niż dwa przystanki, bo zamiast…

Czytaj dalej… A może on w słusznej sprawie?

Trzy razy Zet, czyli zapracowana, zapominalska, zasypiająca

Posted on      by     

Wczoraj odbył się ostatni przed wakacyjną przerwą spektakl „Listów do Skręcipitki”. Ponieważ z powodu wyrwanego zamka auto jest w naprawie, więc… wszystko trzeba było robić na piechotę lub korzystając ze środków transportu miejskiego. To czasem spowalniało pracę. Wczoraj oprócz spektaklu miałam ślub koleżanki i kolegi…

Czytaj dalej… Trzy razy Zet, czyli zapracowana, zapominalska, zasypiająca

Między nami Polakami, czyli tolerancja ze stosem

Posted on      by     

W piątek sejm nie przyjął kluczowej poprawki do uchwały upamiętniającej zbrodnię wołyńską. W uchwale Sejmu nie pojawi się więc sformułowanie „ludobójstwo” w miejsce określenia „czystka etnicznej o znamionach ludobójstwa”. Za poprawką było 212 posłów, przeciw – 222, a 3 wstrzymało się od głosu. Jest to…

Czytaj dalej… Między nami Polakami, czyli tolerancja ze stosem

Bez majtek w świetle reflektorów

Posted on      by     

Ponad dziesięć lat temu napisałam dla dwutygodnika „Cogito” felieton zatytułowany „Wszystko na sprzedaż”. Pisałam w nim o granicach prywatności. Punktem wyjścia był ślub Olka Klepacza, który artysta wziął intymnie, bez powiadamiania o tym mediów, co zestawiałam z wyznaniem Michała Wiśniewskiego oznajmiającego wówczas publicznie, że któraś…

Czytaj dalej… Bez majtek w świetle reflektorów

Gdzie się podziało nasze współczucie?

Posted on      by     

Jakiś czas temu przyjaciółka opowiadała mi historię o znajomej, której zmarł mąż. Para nie miała dzieci. Żyli dla siebie, jako małżeństwo, które opiera się i na miłości i na przyjaźni. Choroba i śmierć męża odebrała kobiecie najlepszego przyjaciela. Kilka dni po śmierci do pracy przyszła…

Czytaj dalej… Gdzie się podziało nasze współczucie?