Tag: anegdoty

Cztery minuty, czyli wszystko ma swoje dobre strony…

Posted on      by     

Cztery minuty to bynajmniej nie tytuł filmu, ale czas, jaki miałam w Toruniu na przesiadkę z jednego pociągu do drugiego. Wysiadłam na peronie pierwszym z pociągu Intercity z miejscówkami, relacji Lublin-Gdynia, a przesiąść musiałam się w pociąg Przewozy Regionalne relacji Toruń-Poznań i wysiąść z niego…

Czytaj dalej… Cztery minuty, czyli wszystko ma swoje dobre strony…

Chwile grozy, czyli…. WEZWANIE

Posted on      by     

Pewnego dnia opiszę swoje „przygody” z domem. Tym domem, który mam po prababci, w którym mieszkam i z powodu którego mam kłopoty finansowe, jestem straszona policją, strażą miejską i wszelkimi możliwymi służbami. Na razie nie chcę pogłębiać swoich problemów. I bez tego momentami czuję się…

Czytaj dalej… Chwile grozy, czyli…. WEZWANIE

Logika w czasach Google

Posted on      by     

Ostatnio przeczytałam w sieci artykuł o festiwalu monodramu, na którym byliśmy i krew mnie zalała, bo oto krytyk przekręcił tytuł. Zamiast „Listy do Skręcipitki” napisał „Listy do Kręcipitki”. Jestem w stanie zrozumieć wiele, ale nie pomyłki w nazwach własnych. Tego ja sama skrupulatnie pilnuję, choć……

Czytaj dalej… Logika w czasach Google

Moja chata skraja

Posted on      by     

„Moja chata skraju, ja nyczoho ne znaju” – mawiano na Wołyniu, co miało oznaczać, że mieszkam na końcu wsi i niczego nie widziałem. To częsta odpowiedź niektórych moich sąsiadów. Zwłaszcza, gdy próbuję dociec kto mi coś wyrwał, zniszczył, zepsuł lub podrzucił. Piszę te słowa w…

Czytaj dalej… Moja chata skraja

Wehikuł czasu z biletem do PRL

Posted on      by     

Kto wymyślił wehikuł czasu? Oczywiście Herbert G. Wells, ale… o podróżach w czasie pisano już przed nim. A po nim? Powstały nie tylko filmy, ale przede wszystkim tomy literatury z Panem Samochodzikiem i człowiekiem z UFO włącznie, którą to książkę uważam zresztą za niedoceniony filozoficzny…

Czytaj dalej… Wehikuł czasu z biletem do PRL

Guzy łobuzy i rany orangutany, czyli znów przed podróżą

Posted on      by     

Jeśli jeszcze ktoś ma wątpliwości, że pewne rzeczy przydarzają się tylko mnie to dziś krótkie słowo o guzach i ranach… Otóż… Dziś mam na głowie trzy. Pierwszy nabiłam sobie przedwczoraj w nocy, bo po ciemku wstawałam do toalety i się zachwiałam – tak więc norma….

Czytaj dalej… Guzy łobuzy i rany orangutany, czyli znów przed podróżą

Piętno na całe życie

Posted on      by     

Są takie momenty, które odciskają się piętnem na całym naszym życiu. Zwłaszcza, gdy mają miejsce w dzieciństwie. Pisałam tu kiedyś o moich dziadkach ze strony Ojca. Otóż Janina i Bronisław Piekarscy – rodzice mojego Taty – wzięli w czasie okupacji hitlerowskiej na wychowanie uratowane z…

Czytaj dalej… Piętno na całe życie

Zawsze za wszę

Posted on      by     

Eksio kiedyś opowiadał kawał o menelu, który przychodzi do monopolowego, drapie się w głowę, wydłubuje wesz, kładzie ją na ladzie i mówi: – Coca cola. Ponieważ nie spotyka się ze zrozumieniem sprzedawcy, dlatego wyjaśnia: – No w reklamie macie: „za wszę coca cola”. Słowo „zawsze”…

Czytaj dalej… Zawsze za wszę

Wywołałam wilka z lasu, czyli wywiad ze 150-cio latką

Posted on      by     

Kilka dni temu pisałam, że ostatnio nie mam do opisania żadnych absurdów związanych z moją pracą w TVP i… wywołałam wilka z lasu. Otóż dwa dni temu pojechałam na pierwszy w historii „Dzień Przedszkolaka” do Łazienek. Nagrałam tam różne ważne i mądre panie na temat…

Czytaj dalej… Wywołałam wilka z lasu, czyli wywiad ze 150-cio latką

Podwoda

Posted on      by     

Dawno nie pisałam o swojej pracy w telewizji, ale ostatnio – wbrew temu, co piszą media – jakoś mało widzę w TVP absurdów wokół mnie. Być może to wynik ogólnego zaganiania i zajmowania się jeszcze masą innych rzeczy. Aż wreszcie absurd się zdarzył. Nazywał się…

Czytaj dalej… Podwoda