Tag: anegdoty

Warszawskie korzenie

Posted on      by     

Po moim ostatnim wpisie o Powstaniu Warszawskim posypały się na mnie gromy. Rozpisali się oburzeni czytelnicy uprzejmie donosząc, że stryj zginął niepotrzebnie. Mam idiotyczny, zdaniem zwłaszcza moich przyjaciół, zwyczaj odpisywania na każdy list. To czasem męczy. Dlatego bywa, że gdy listów w jakiejś sprawie jest…

Czytaj dalej… Warszawskie korzenie

Jeszcze nie sparszywiałam

Posted on      by     

Related posts: Knajpy kontra sąsiedzi Stara piosenka „Jak dobrze mieć sąsiada” chwaliła sąsiedzkie stosunki. Ja,… Jak fikcja przeplata się z prawdą Myślę, że nikt lepiej od pisarza nie wie jak w… Życie jak telenowela Oglądałam w swoim życiu tylko jedną telenowelę. Było to wiele… Polityk…

Czytaj dalej… Jeszcze nie sparszywiałam

Od pomyksu do blomby

Posted on      by     

Rozmawiają dwie blondynki. – Przechodziłam wczoraj a propos kawiarni i skompromitowałam dwa ciasteczka. Siedzący obok mężczyzna zwraca uwagę: – Proszę pani. Nie powinno się używać słów, których znaczenia nie znamy. – Do mnie to alibi? O jakże śmieszy nas ten kawał, a jednak… znam dziesiątki…

Czytaj dalej… Od pomyksu do blomby

Mroczny przedmiot pożądania

Posted on      by     

Był kiedyś taki film Louisa Bunuela. Tam owym mrocznym przedmiotem była… kobieta. Mojego najukochańszego psa – Zrazika nie interesują jednak kobiety. Nie interesują go nawet suki. Wielokrotnie dał dowód, że jest odmiennej orientacji, więc wszelkie stwierdzenia, że homoseksualizm to ludzki wymysł odrzucam. Na własne oczy…

Czytaj dalej… Mroczny przedmiot pożądania

Powszednie jak chleb

Posted on      by     

Czy rozmawiać z dzieckiem o Powstaniu Warszawskim? Jak to robić? Moi rodzice nie mieli tego dylematu. Dlaczego? Powstanie było w moim domu tak powszednie, jak chleb. Ojciec miał 12 lat, gdy wybuchło. Do walki stanął jego starszy brat – Antek. Miał 15 lat, gdy 1…

Czytaj dalej… Powszednie jak chleb

Śmierć za 23,18, czyli jak zbić kasę na hipochondrykach

Posted on      by     

Mam znajomego, który jak do mnie zadzwoni, to gada i skończyć nie może. Jest strasznym pesymistą i hipochondrykiem, więc nie chcąc go bardziej dołować, zazwyczaj słucham uprzejmie o kolejnej migrenie, grożącym mu zawale, strasznym nadciśnieniu itd. (Ze znajomych chyba ja jedyna mam jeszcze cierpliwość.) Zawsze…

Czytaj dalej… Śmierć za 23,18, czyli jak zbić kasę na hipochondrykach

Czy żebrak zatańczy?

Posted on      by     

Żebracy atakują. W mediach ostatnio ostrzegano przed atakującymi Warszawiaków i stołecznych turystów rumuńskimi matkami z dziećmi na reku, które wyłudzają kasę. Programowo im nie daje. Wiem, że to członkowie gangu, który wykorzystuje miękkie serca i wyciąga forsę. Jest to zresztą forma niezłego zarobku. Są jednak…

Czytaj dalej… Czy żebrak zatańczy?

Knajpy kontra sąsiedzi

Posted on      by     

Stara piosenka „Jak dobrze mieć sąsiada” chwaliła sąsiedzkie stosunki. Ja, od kiedy mieszkam na Saskiej Kępie, twierdzę, że sąsiedzi to horror. Ostatnio mam malutki urlop od telewizji (wszystko przed obchodami 65 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego) i nadganiam obowiązki pisarskie. Korzystając więc z odrobiny wolności snuję…

Czytaj dalej… Knajpy kontra sąsiedzi

Ratunku! Brzydki budynek

Posted on      by     

Pisałam jakiś czas temu, że zdarza się, że do TVP dzwonią różni dziwni ludzie. (Kto dzwoni do TVP) (Wybory wyzwalają bestię) (Nocni wariaci) Pod tym względem nic się nie zmienia. Ci dziwni ludzie dzwonią nadal. Dziś do redakcji Kuriera Mazowieckiego zadzwonił widz z takim problemem,…

Czytaj dalej… Ratunku! Brzydki budynek

Czy pisarz powinien być piękny?

Posted on      by     

Choć zawsze interesowało mnie jak wygląda pisarz, którego książka wciągnęła mnie na amen, to jednak nigdy nie stawiałam mu żadnych wymagań, co do wyglądu. Jak dla mnie mógł być bez nóg, rąk, szczerbaty, a nawet śmierdzący. Przecież szłam do lóżka (lub wanny) nie z nim,…

Czytaj dalej… Czy pisarz powinien być piękny?