Tag: dziennikarstwo

praca dziennikarza

Dochodowe czy nie, czyli ja w roli pierdoły

Posted on      by     

Często myślę, że jestem życiową pierdołą. Dlaczego? Nie bardzo umiem dopominać się i walczyć o swoje (zwłaszcza o pieniądze), choć rewelacyjnie wychodzi mi upominanie się o coś dla kogoś. Mam tak od zawsze. Kilka lat temu naczelna i właścicielka jednego z pism zamówiła u mnie…

Czytaj dalej… Dochodowe czy nie, czyli ja w roli pierdoły

Dla mnie kilkanaście minut, dla nich codzienność

Posted on      by     

Zawsze zastanawiałam się jak to było, gdy 65 lat temu mój stryj przechodził kanałami ze Starówki do Śródmieścia. Jak to było w tym kanale? Teraz już trochę wiem. Wprawdzie trochę, ale cokolwiek. Dziś MPWiK zorganizowało dla dziennikarzy specjalne przejście kanałami burzowymi. Przy okazji pan Zbigniew…

Czytaj dalej… Dla mnie kilkanaście minut, dla nich codzienność

Oj ta technika!

Posted on      by     

Kiedy przyszłam do pracy w TVP, świat stał betacamem. Jednak jako dziecko telewizyjnego dziennikarza pamiętałam i poprzednie nośniki np. joumatica, ale przede wszystkim taśmę filmową. Gdy miałam 9 lat i Ojciec realizował program Telewizyjny Informator Wydawniczy czasem mu pomagałam. Z reguły przewracałam kartki książek dla…

Czytaj dalej… Oj ta technika!

Do wymiany?

Posted on      by     

Od kilku tygodni blady strach padł na naszą telewizyjną redakcję. Jak głosi stugębna plotka, nowy dyrektor chce nas wszystkich wymienić i zastąpić zespołem z Agencji Informacyjnej. Z jednej strony to trochę dziwne, bo ów dyrektor nigdy nie zszedł do pokoju wydania i nie poznał zespołu….

Czytaj dalej… Do wymiany?

Ada, to nie wypada, czyli usypianie demonów

Posted on      by     

Nagrywając wspomnienia żyjących Powstańców, trudno jest wybrać do emisji na antenie coś, co zaspokoi gusta wszystkich. Co kogoś nie oburzy lub nie zniesmaczy, a jednocześnie nie będzie banalnym komunałem w stylu: „Walczyliśmy! Było ciężko! Baliśmy się o swoje życie!” – No to już przegięcie! Co…

Czytaj dalej… Ada, to nie wypada, czyli usypianie demonów

Od osy przez akt zgonu i pieski aż po przaśną kanapkę

Posted on      by     

Znajomi twierdzą, że pewne rzeczy przydarzają się tylko mnie. Coś w tym jest, choć zawsze podkreślam, że w efekcie końcowym, jak kot, czyli zodiakalna lwica, spadam na cztery łapy. Tak stało się i tym razem. Zaczęło się jeszcze wczoraj wieczorem w trakcie Apelu Poległych na…

Czytaj dalej… Od osy przez akt zgonu i pieski aż po przaśną kanapkę

Rysy twarzy bliskich bledną

Posted on      by     

Im bliżej 1-go sierpnia tym więcej dyskusji o Powstaniu Warszawskim. Zarówno w mediach, jak i w redakcji. Wczoraj po raz kolejny pojechałam szlakiem pomordowanych przy Górczewskiej na Woli. Nagrywałam kolejnych świadków. Dzień wcześniej, ta historia była tematem wywiadu Kuriera. Oprócz profesora Jana Zielińskiego i księdza…

Czytaj dalej… Rysy twarzy bliskich bledną

Strach przed Przyjezdnym, czyli jak trwoga to do Boga

Posted on      by     

Daleko, daleko na jednym z krańców Mazowsza jest wieś, której nazwy nie podam. W 2002 roku ziemię w tej wsi kupił pewien pan, którego nazwisko też przemilczę. Dlaczego? O tym na końcu. Ów pan, nazwijmy go ‘Przyjezdnym’ wprowadził się do wsi w 2004 roku i……

Czytaj dalej… Strach przed Przyjezdnym, czyli jak trwoga to do Boga

Nie ma już statku do Młocin, choć środkiem Wisła płynie…

Posted on      by     

Zostałam ostatnio zaproszona na artystyczny rejs po Wiśle. Nie był może tak kultowy, jak ten wyreżyserowany przez Marka Piwowskiego, ale zawsze to rejs i zawsze to przyjemnie popływać statkiem po Wiśle. I tak 25 lipca przez trzy godziny pływałam statkiem po królowej polskich rzek z…

Czytaj dalej… Nie ma już statku do Młocin, choć środkiem Wisła płynie…

Wrona, bociek i pies, czyli co do gara?

Posted on      by     

Gdy człowiek jest pijany i głodny to mam wrażenie, że do gęby włoży wszystko. Mój świętej pamięci stryj, który niestety za kołnierz nie wylewał, opowiadał mi jak to kiedyś nad Pilicą pijąc z kolegami wódkę szukali zagrychy. Były to czasy, gdy w sklepach poza octem…

Czytaj dalej… Wrona, bociek i pies, czyli co do gara?