Dziś po 16-tej wyjeżdżam pociągiem do Oleśnicy. Ponieważ przed wyjazdem mam mnóstwo rzeczy do załatwienia, więc wstałam o 6-tej rano, by ze wszystkim zdążyć. Po 9-tej wsiadłam z walizką do samochodu. W biegu porozumiałam się z przyjaciółką, której pożyczam swoje auto, by i ona mogła pozałatwiać swoje sprawy, żeby przyjechała na Dworzec Centralny przed 16-tą, to dam jej kluczyki i dokumenty. I tak w trakcie tej telefonicznej rozmowy z nią, gdy ze słuchawką bezprzewodową w uchu prowadziłam samochód, jadąc przy tym środkowym pasem, zobaczyłam na przystanku tramwajowym okropną scenę. Pięciu chłopaków kopało jednego, który siedział na ławce. Z tymi pięcioma kopiącymi była dziewczyna. Tleniona blondyna w dresie. Z rozpuszczonymi włosami z czarnymi odrostami. Niby oponowała, ale jakoś słabo. Z boku wyglądało to tak, że nawet jakby była dumna z jednego z kopiących, który na siedzącego pluł i oblewał go piwem. Raz z ust (choć chciałoby się napisać „z mordy”) a raz z butelki. Był chyba jej chłopakiem, bo między jednym a drugim splunięciem podszedł i ją pocałował. Dziewczyna żuła gumę i gibiąc się jak jakiś rezus raz po raz i obserwowała, jak kolejny z chłopaków podbiega i tego siedzącego kopie. Szybko skończyłam rozmowę z przyjaciółką. Dodzwonić się na 112 było trudno, ale kilkaset metrów dalej dostrzegłam stojącą drogówkę. Zjechałam na prawy pas i zahamowawszy powiedziałam do policjanta co dzieje się tam z tyłu kilkaset metrów dalej. Ku memu zdumieniu usłyszałam, że ich interwencja nie ma sensu, bo oni są od czego innego, przystanku stąd nie widać, a zanim oni dojadą to nikogo już tam nie będzie. No i żebym poszukała straży miejskiej (stojąc w korku w aucie).
Nie jestem jednak przekonana, że to tak wszystko powinno wyglądać i że taka powinna być odpowiedź policji. Ale może ja jestem jakaś dziwna. Faktem jednak jest, że po godzinie, gdy przejeżdżałam znów koło tego przystanku ani napastników ani ich ofiary nie było.
