Jakiś czas temu opisywałam tu pasjonującą przygodę z lekturą e-booka autorstwa pewnej byłej żony byłego premiera. Opisywałam jak owa pani przeczytawszy moje blogowe rozważania pt. „Książka a książka, czyli gdzie trafia e-book?” podarowała mi swojego e-booka zachęcając do lektury. A gdy poświęciłam na to kilka godzin, pochylając się nad nią z całą życzliwością i podzieliłam się swoimi spisanymi na piśmie wrażeniami, przeczytałam:
proszę wybaczyc, ze nie bede czytala tego nad wyraz dlugiego wylewu slow skierowanych w moja strone, w ktorym tlumaczy sie Pani nadmiernie z…Z czego?. mi wszystko pasuje. mam wrazenie ze pani nie za bardzo. Pani nie musi tlumaczyc sie, a widze ze pani to robi. po co? moze warto zadac sobie pytanie? wiele osob tak skupia sie na krytykowaniu innych, ze nie ma czasu na wlasne sprawy(tak jak sama pani potwierdzila), nie radze sie pani, nie prosze o pomoc, nie chce od pani niczego, autorytetem dla mnie Pani nie jest, ja tylko podarowalam ksiazke, bo lepiej przeczytac niz popelnic falstart. przepraszam, ze moja inteligencja Pani przeszkadza razem z moja nowoczesnoscia, bystroscia, pomyslowoscia itp. p.s ja mojego numeru pani nie bede podawac. dobranoc p.s brawo, ze mimo braku czasu zapromowala sie Pani zrobila wpis o Z(…) i napisala tak dlugi list tlumaczac swoje poczynania. dobranoc
Dodatkowo pani zablokowała mój profil na FB.
Po opisaniu tej historii na blogu (z zacytowaniem prawie wszystkich napisanych przez nią do mnie słów) dostałam mnóstwo listów. Wsparli mnie wszyscy ich autorzy. Chyba dla wszystkich moja korespondencja z autorką e-booka była sporym szokiem. Jednak więcej nie poruszałam tej sprawy na forum publicznym. Przyznam też, że szybko zapomniałam o byłej żonie byłego premiera. Do czasu. W listopadzie okazało się bowiem, że autorka słynnego e-booka nie zapomniała o mnie, a raczej… o moim adresie e-mail. Oto pewnego dnia wysłała mi na ten adres zaproszenie do… zakupu nowego e-booka. Zaproszenie zignorowałam. W link do zakupu kolejnej książki nawet nie kliknęłam. Czytać jej rzeczy więcej nie będę, bo czasu szkoda, a po co mam się kontaktować z kimś tak pozbawionym kultury? Przemilczałam więc sprawę. Tymczasem kilka dni temu dostałam od niej kolejny list. Tytuł krzyczał wersalikami:
TYLKO W TYM TYGODNIU (tu tytuły obu e-booków) 50% TANIEJ. Wkrótce nowa książka!
Niestety ten list otworzył swoistą puszkę Pandory, gdyż nadawca, czyli osoba uważająca się za niezwykle inteligentną, umieściła adresy tych, do których wysłała ofertę tak, że były one jawne dla wszystkich nas znajdujących się na tej liście, czyli dla przeszło czterystu osób. No i się zaczęło:
„uprzejmi poproszę o wgląd do moich danych osobowych łącznie ze zgodą na komunikację marketingową, ktore Pani jak mniemam posiada – skoro wysyła Pani do mnie maile tego typu.
Nie jestem pewna, czy pozostałe 400 lub więcej osob, ktorych dane adresowe Pani udostępniła są z tego powodu szczęśliwe :)”
– napisała jedna z adresatek osobliwej oferty.
„To chyba nadaje się niestety do zgłoszenia…. Bo email jest daną osobową. Bardzo proszę o usunięcie moich danych osobowych ze swojej bazy.”
– napisała druga.
„Również oczekuję usunięcie moich danych , z Pani bazy danych. Oczekuje również od Pani potwierdzenia usuniętych danych/ osobisty Pani mail/.
Bardzo mi się nie podoba, że tak łatwo można pozyskać gotowe dane dla marketingu bez mała wszystkich agencji reklamowych biur marketingowych… etc…etc.. „
– napisała trzecia, a potem odezwały się pozostałe. Autorka e-booków wysłała do wszystkich kolejny list, w którym najpierw podany był link do książek, a potem w post scriptum dodano:
uprzejmie prosimy o skasowanie poprzedniego błędnie wysłanego e-maila.
Podpisany zaś pod całością był zespół, a także tytuł pierwszego e-booka oraz imię i nazwisko jego autorki. Ubawiłam się.
Przyznam, że tym razem korciło, by też coś napisać. Ale nie to, że ktoś podał mój adres do wiadomości innych osób i proszę o wykreślenie z bazy danych, bo przecież mogę zablokować maile przychodzące z konta tej pani, tak jak blokuję różne inne. Raczej korciło, by napisać coś w stylu:
Szanowna Pani, jestem zdumiona, że proponuje Pani zakup swojego kolejnego e-booka oraz informuje o planach kolejnej publikacji osobę, której opinię odrzuciła Pani bez czytania, a którą pozwalam sobie tu załączyć z nadzieją, że wreszcie Pani do niej zajrzy i uczynią to również Pani czytelnicy. W końcu w swoim czasie zarzuciła mi Pani, że promuję się Pani nazwiskiem. To dlatego nie chcąc Pani rozczarowywać przesyłam swą opinię jeszcze raz na Pani ręce, życząc tym razem wszystkim adresatom tego maila miłej lektury… i tu mój stary do niej list.
Ale nie zrobiłam tego. Bo przecież wiem, że była żona byłego premiera zapomniała o mnie. Nawet biedaczka pewnie nie wie, że w tej bazie, którą zgromadziła jest mój mail. A swoją drogą, gdybym była inną osobą (np. taką jak ona) i wykorzystała ten fakt, że dostaję na tacy adresy 400 osób, które kupiły jej e-booka oraz naprawdę odpowiedziała jej i tym wszystkim 400 osobom wysyłając ten swój stary list, to jaka byłaby jej reakcja?
