A magia teatru i telewizji jest wielka. To moje dzisiejsze wnioski po Misterium Męki Pańskiej wystawione na Placu Piłsudskiego, na które pojechałam z kamerą. W sektorze dla dziennikarzy biegaliśmy jak szaleni od jednej sceny do drugiej, by wszystko nakręcić i by dobrze to wyglądało. I tak tuptaliśmy od sceny w świątyni przez Ostatnią wieczerzę, modlitwę w Ogrójcu i pojmanie, aż do sądu przed Piłatem, męki i ukrzyżowania. Gdy aktora grającego postać Jezusa biczowano, tuż za moimi plecami rozległ się rozdzierający szloch jakiejś kobiety, która krzyknęła:
– Boże! Boże! Co z was za ludzie, by tak Jezusa męczyć! Boże!
Przyznam, że moje wzruszenie widowiskiem od razu szlag trafił. Nie mogłam już się skupić na spektaklu, bo po prostu mnie zatkało. Ktoś naprawdę uwierzył, że na jego oczach męczony jest Jezus! Żeby to krzyczało małe dziecko – to bym rozumiała! Ale dorosły człowiek? Gdy w drodze powrotnej rozmawiałam na ten temat z operatorem, powiedział mi, że właściwie go to nie dziwi. Gdy w wakacje był nad morzem jego kolega miał drobny wypadek i trzeba było zawieźć go do szpitala na szycie zranionej nogi. Tam trafili na wielką awanturę. Krzyczała kobieta:
– Protestuję! Operować mnie może tylko doktor Burski ze szpitala w Leśnej Górze.
Tylko dlatego, że robiłam kiedyś reportaż o fance serialu „Na dobre i na złe” wiem kim jest doktor Burski.
Jakiś czas temu czytałam, że gdy Kacper Kuszewski, który w serialu „M jak miłość” odgrywa rolę Marka Mostowiaka, wygrał „Taniec z gwiazdami” usłyszał do kogoś, że on tu sobie tanczy a przecież dopiero co żonę pochował. Tylko dzięki temu, że czytam gazety wiem o co chodzi. O filmową śmierć jego serialowej żony Hanki Mostowiak. Nigdy nie mogłam zrozumieć ludzi, którzy wierzą w to co widzą na scenie czy ekranie. Powinnam się jednak do tego przyzwyczaić. W końcu Piotr Adamczyk wielokrotnie w wywiadach opowiadał, że po zagraniu roli Papieża był regularnie proszony o błogosławieństwo. I pomyśleć, że p podobno żyjemy w XXI wieku. Wieku ciekłych kryształów, światłowodów itd. Nadal jednak wiara, i to nawet ta w ekranową czy sceniczną fikcję, czyni cuda.
