Co jakiś czas dostaję list z prośbą o “LO-terię” – drugą część “Klasy pani Czajki”. Caly czas siedzę nad tą ksiązką. Nie jest to proste, bo mam więcej pracy i obowiązków w telewizji niż kiedyś. Trzeba było jakoś załatać dziurę po “Cogito” i “Victorze gimnazjaliście”. Przecież żyć z czegoś trzeba. Z pisania książek się nie da. Dlatego pisanie idzie powoli. Wielu czytelników to rozumie, ale cały czas są tacy, którzy pojąć tego nie są w stanie. Szczytem jednak jest ostatni (ale nie jedyny w tym stylu) list, w którym czytelniczka zażądała przesłania “LO-terii” mailem. Słowa proszę nie było. List brzmiał: “Przyślij mi LO-terię. Czekam.” Właściwie brakowało słowa “natychmiast”. Miałam ochotę odpisać: “Nie prześlę” i na tym zakończyć korespondencję, ale… wyłumaczyłam swoją decyzję ze szczegółami. Pomijam, że nie umiem, ale mnie nawet nie wypada być chamem.
